Μαλάκα ή Μελάκα

(Malacca ή Melaka). Πόλη (369.222 κάτ. το 2000) της δυτικής Μαλαισίας, πρωτεύουσα του ομώνυμου ομοσπονδιακού κράτους (1.652 τ. χλμ., 635.791 κάτ. το 2000), χτισμένη στη νοτιοδυτική ακτή της ομώνυμης χερσονήσου. Το λιμάνι της παρουσιάζει έντονη κίνηση εξαιτίας του εκτεταμένου εμπορίου του καουτσούκ, του ρυζιού και του κασσίτερου. Στην ευρύτερη περιοχή υπάρχουν μεταλλεία κασσίτερου και χρυσού καθώς και μεγάλες ποσότητες από ρύζι, πιπέρι, μοσχοκάρυδο, βανίλια κ.ά. Τα ερείπια της πορτογαλικής εκκλησίας του Αγίου Παύλου, η πύλη του Σαντιάγκο, το ολλανδικό κυβερνείο του 17ου αι., η εκκλησία του Αγίου Πέτρου και εκείνη του Χριστού (18ος αι.), ο κινεζικός ναός Tσενγκ Xουν Tενγκ (18ος αι.) και ένα υποβλητικό κινεζικό νεκροταφείο είναι τα πιο ενδιαφέροντα μνημεία της πόλης. Ιστορία. Σύμφωνα με την παράδοση, η πόλη ιδρύθηκε από Άραβες μετανάστες τον 14ο αι. και γρήγορα εξελίχθηκε σε ακμαίο εμπορικό κέντρο. Κατακτήθηκε από τους Πορτογάλους του Αλμπουκέρκε το 1511 και έγινε έτσι η βάση του πορτογαλικού εμπορίου στη νοτιοανατολική Ασία έως την ολλανδική κατοχή του 1641. Τον 15ο αι., την εποχή της μεγαλύτερης οικονομικής ακμής της, υπήρξε επίσης και το σπουδαιότερο ισλαμικό θρησκευτικό κέντρο της Μαλαισίας. Ύστερα από διάφορες περιπέτειες και αφού γνώρισε πρώτα την αγγλική και έπειτα την ολλανδική κυριαρχία, παραχωρήθηκε, το 1833, από την Εταιρεία των Ανατολικών Ινδιών στο αγγλικό στέμμα. Το 1826 είχε περιληφθεί στη Διοίκηση των Στενών (με την Πενάνγκ, τη Σιγκαπούρη και την επαρχία του Γουέλσλεϊ).